Rozmawiajmy z dziećmi z zainteresowaniem, ale bez natarczywości, okazujmy zrozumienie, bądźmy dostępni tak bardzo, jak to możliwe, szukajmy pozytywów w codzienności, dbajmy o sen, zachęcajmy do kreatywnych aktywności – radzi konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży Barbara Remberk.
Konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży Barbara Remberk zauważa, że jest grupa dzieci, która dobrze sobie radziła przed epidemią i po powrocie do stacjonarnej edukacji nadal sobie dobrze radzi. Ale, jak podkreśla, są też osoby osoby, które sobie nie poradziły lub radzą sobie źle, co jest naszą troską. Przypomina też, że Ministerstwo Edukacji i Nauki wydało wytyczne dotyczące działań po powrocie do szkół.
– Mam wrażenie, że szkoły często są życzliwe, starają się wyjść naprzeciw potrzebom uczniów, wesprzeć ich, działać na rzecz ich dobra. Natomiast, by coś robić skutecznie, trzeba mieć do tego narzędzia. Ważne, by w tej bezprecedensowej sytuacji wspierać kadrę – uważa Remberk.
Ekspertka zwraca uwagę również na rekomendacje Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Mówią one m.in. o działaniach aktywizujących dzieci i młodzież fizycznie, opracowaniu programów adaptacyjnych, zwróceniu uwagi na tych uczniów, którzy sobie nie poradzili edukacyjnie i emocjonalnie.
– Eksperci zwrócili także uwagę, że różne rzeczy zadziały się w rodzinach w czasie lockdownu. Dzieci w rodzinach, których są trudności, np. rozwody, także powinny otrzymać wsparcie – wylicza Barbara Rembek. Przy okazji przywołuje rekomendacje ekspertów m.in. z USA zalecającuch, aby stworzyć taki system funkcjonowania szkoły, który pozwoli odpowiedzieć na potrzeby uczniów, nie tylko edukacyjne, ale także społeczne i emocjonalne. Zalecane jest tworzenie stabilnego środowiska i bezpiecznych relacji uczeń – nauczyciel – rodzic. Specjaliści, jak mówi Rembek, podnoszą też konieczność skutecznego kształtowania m.in. sfery emocjonalnej i umiejętności społecznych.
Co mogą robić rodzice? Remberk wskazała, że UNICEF radzi, aby rozmawiać z dziećmi, okazywać zrozumienie, pytać, ale nie być natarczywym; omówić radzenie sobie z trudnymi emocjami, być dostępnym tak bardzo, jak to możliwe, szukać pozytywów w codzienności, dbać o higienę snu dzieci i umiejętne korzystanie z urządzeń. Wskazuje, że rodzice mogą sprawdzić, jak dziecko radzi sobie po powrocie do szkoły. W tym celu należy inicjować rozmowy, zachęcać dzieci do aktywności kreatywnych, bo to pomaga wyrazić uczucia. Ważne, aby dawać przykład. Dzieci uczą się reakcji emocjonalnych od dorosłych i wyczuwają ich stan – przerażenie czy złość. Zachowajmy więc spokój, bądźmy życzliwi. (PAP)
